အိုးမိုင္ ဂရမ္းမား..အိုးမိုင္ ဂရမ္းဖား....တို႕

သူငယ္ခ်င္းေတြက ေျပာၾကတယ္။တစ္ေနရာရာေရာက္လို႔မ်ား ေပါက္ကရ လုပ္တတ္တဲ႕သူ ေတြေတြ႕ရင္ နင္႕အမ်ိဳးလားလို႕ ၾကည္႕ရတယ္တဲ႕။အဲဒီ႕လိုဆိုကတည္းက စဥ္းစားသာၾကည္႔။

ပထမဆံုး ကြ်န္မတို႕ အဖိုးဘက္က နွမေတြအေၾကာင္းေျပာျပမယ္။ကြ်န္မ အဖိုးမွာ နွမ အပ်ိဳၾကီး နွစ္ေယာက္ နဲ႕အစ္ကို တစ္ေယာက္ရွိတယ္။ေတာမွာေနသူေတြလည္းျဖစ္ ၊ပညာဘာညာကတည္း ေရးတတ္ဖတ္တတ္ရံုသာေလ႕လာခဲ႕တယ္ဆိုေတာ႕ကာ အင္မတန္ အေျပာရက်ပ္တာကလား။( အဲ..သူတို႕အေၾကာင္းေျပာရင္း သူတို႕ေလသံေတြ ၀င္လာျပီ) ။ငယ္ငယ္ကဆို သူတို႕ ရွိရာ လက္ပံတန္း ျမိဳ႕ ကို ေႏြေက်ာင္းပိတ္တိုင္း ကြ်န္မတို႕ေမာင္နွမ၀မ္းကြဲေတြ ျပန္ၾကတယ္။အဲဒီ႕လို ျပန္တိုင္း အဖိုးနွမေတြ အိမ္ဖက္လည္းသြားလည္ရေသးတယ္။ကေလးေပမယ္႔ လူမွဳေရးစိတ္ဓါတ္ေလး ငယ္ငယ္ကတည္းက ရွိရွာတယ္လို႔ မေတြးလိုက္နဲ႕ဦး။ကေလးဆိုေတာ႕ အိမ္ထဲမေနရျပီးေရာ လူၾကီးေတြ သြားေလရာ လိုက္ခ်င္တာရယ္၊သူတို႕ အိမ္ေတြမွာရွိတဲ႔ မရမ္းသီး အခ်ိဳသီး ကို စားခ်င္တာရယ္.၊အိမ္အ၀င္၀က ေရတြင္းၾကီး ကို ကေလးပီပီ ငံု႕ငံု႕ ၾကည္႕ခ်င္တာရယ္ ေတြေၾကာင္႕ လူၾကီးေတြ ကမသြားေတာင္ ကိုယ္က ေလသံေလးေပးရတယ္။
ဖြားေငြနဲ႕ ဖြားေရႊလည္း ေတြ႔ရေသးဘူးေနာ္..မီးမီးတို႕ ကို သူတို႕ က ခ်စ္ဖူးလား။ေမးသံေတာင္မၾကားဘူး ဘာညာေပါ႔။(ေျပာရဦးမယ္ ျမေရလ်ဥ္က ငယ္ငယ္ထဲက စကားတတ္တယ္ဆိုပဲ ..အမ်ိဳးေတြပဲေျပာၾကတာ အင္း စကားၾကီး စကားက်ယ္ကလည္းေျပာတယ္တဲ႕..)
ဘာပဲေျပာေျပာ သူတို႕အိမ္ေရာက္ျပီ ဆိုတာနဲ႕ ေႏြမပိတ္ခင္က က်က္ထားတဲ႕ ကဗ်ာေလး ႏွစ္ပုဒ္ သံုးပုဒ္ေလာက္ ဆိုျပျပီး ခ်ေကြ်းသမွ် ၀ါးေတာ႕တာပဲ။ေခ်ာက္တိေခ်ာက္ခ်က္ေရာင္းေနရတဲ႕ အဖြားၾကီး ေတြရဲ႕ေတာအိမ္ဆိုင္ေလး က ထန္းညက္ေခ်ာင္းကေန မန္က်ည္းေစ႕ေလွာ္အထိ ပါ၀ါမကူေရမရွဴ ပဲ ၀ါးတာေပါ႔။
အျပန္က်ေတာ႕ လည္း သူတို႕ ကေပးတဲ႕ မုန္႕ဖိုး ငါးက်ပ္ ကို ရလို႕ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ရေသး။

ေျပာခ်င္တာက သူတို႕ေတြ ရန္ကုန္ကို ေဆးကု ဖို႕လာၾကတဲ႕ အေၾကာင္းပါ။ေတာမွာ ဘာမဆို အလကားရျပီး ပိုက္ဆံလည္း ကုန္စရာ မရွိ၊နဂိုကလည္း ကပ္ေစးနဲတဲ႕ေရွးလူၾကီးေတြဆိုေတာ႔ ခက္ၾကပံုမ်ားေျပာပါတယ္။

ဖြားေငြက မ်က္စိခြဲဖို႕ ရန္ကုန္ လာတာပါ။ေရာက္လည္းေရာက္ေရာ ကြ်န္မတို႕ အေမ ကို ေငြထုတ္ေပးျပီး ပန္းသီး၀ယ္ခိုင္းပါေတာ႕တယ္။ ပန္းသီးတစ္လံုးကို ၃၀၀ ေလာက္ ရွိေနတဲ႕ အခ်ိန္မွာသူက ေငြတစ္ရာ ေပးျပီး ၁၀လံုး၀ယ္ခိုင္းပါေရာလား။ အဲ ..ျပႆနာက အဲဒါမဟုတ္ဘူး။ျပႆနာက ကြ်န္မတို႕ ဘယ္ေတာ႕ ပန္းသီးစားစား သူ႕ ပန္းသီး လို႕ခ်ည္း ျပန္တဲ႕ ေန႕အထိေျပာေနေတာ႕တာပါပဲ။

ဒါတင္ပဲလားဆိုေတာ႕ ဘယ္ဟုတ္မလဲ။ တျခား အမ်ိဳး ၀မ္းကြဲ တစ္ေယာက္အိမ္သြားလည္ရင္း အိမ္သာတက္ေနတာက ဘယ္ေလာက္မ်ား လက္ေဆာ႕သလဲလို႕ ။လူက လည္း မ်က္စိက ခြဲထား၊ေျခလက္ကလည္း အျငိမ္မေနခ်င္ပဲနဲ႔ ဟင္း....ေျပာရရင္ အသည္းယားစရာ ပါ။ အိမ္သာၾကမ္းၾကားက ေျမြစိမ္းေခါင္းေလး ထြက္လာတာ ကို ကန္စြန္းညႊန္႕ ေလးဆို ျပီး ခ်ိဳးေဆာ႕ ပါသတဲ႔...။ ကဲ မေျပာခ်င္ဘူး။


အင္း သူ က မိန္းကေလးမို႕ ဒီလိုဆိုေတာ႕ သူ႕အစ္ကို `ဦးၾကီး ´(ကြ်န္မ အေမေခၚသလို ကြ်န္မတို႕ က လိုက္ေခၚတာပါ)က် တစ္မိ်ဳးဗိ်ဳ႕။ သူက ေတာ႕ ခုျပန္ေတြးရင္ သနားဖို႕ လည္းေကာင္းပါတယ္။ အဲဒီ႕ တစ္ေခါက္ က သူ ကင္ဆာ ျဖစ္ေနတာ လာျပီးေဆး ကုတာပါ.။ သူ႕ ကို သူလည္း ကင္ဆာလို႕ သိပံုမေပၚပါဘူး။ဆရာ၀န္က သူ႕ ကိုေဆးေတြ ေပးပါတယ္။ မနက္ ၊ ေန႕လည္၊ ည ဆိုျပီး ၃ ခြက္ ..၃ခြက္ေပးတာပါ။ ဦးၾကီးေဆးေသာက္ျပီးျပီလားလို႕ေမးၾကည္႕ ေသာက္ျပီးျပီ ဆိုတာခ်ည္းပဲေနာ္။ဦးၾကီးကေတာကသာလာတာပါ .အဂၤလိပ္ေဆးကို ေၾကာက္ပံု မေပၚဘူး ဆိုျပီး ခ်ီးက်ဴး မိေသးတယ္။ အျဖစ္မွန္ကိုလည္း သိေရာ ပိုေတာင္ ဦးၾကီး ကိုေလးစားသြားတာ။ ဦးၾကီး အဂၤလိပ္ေဆးကို မေၾကာက္ပံုမ်ား မနက္၊ေန႕လည္ နဲ႕ ည သံုးခြက္စာ ကို စိတ္မရွည္လို႕ တစ္ခါထဲပဲ ေပါင္းေသာက္ပစ္လိုက္တယ္ ဆိုပဲ...ေအးေရာ။
ခု အသက္ၾကီးလာ မွ ကင္ဆာေဆးဆိုတာ တစ္ခြက္တစ္ခြက္ကို အမ်ားၾကီးဆိုတာ သိရေတာ႕ ဦးၾကီး ကို မေနာက္ရက္ေတာ႔႔တဲ႕အျပင္ အရမ္းသနားမိပါတယ္။
အင္း ေသခ်ာေတြးၾကည္႕ေတာ႕ အသိအျမင္ မၾကြယ္တဲ႕ ဦးၾကီး တစ္ေယာက္ ကင္ဆာေဆးလံုးေပါင္း ေျမာက္မ်ားစြာ ကိုေသာက္ရင္း ေနာက္ဆံုးေတာ႕ လည္း................။

ထားပါ။ အဖိုးဘက္ကေတာ႕ ကုန္ျပီ။ အဖြားဘက္ လွည္႕မယ္။
အရင္ဆံုးသူ႕ အစ္ကိုၾကီး အေၾကာင္းေပါ႔။သူက ၀ါ၀ါ၀င္းေရႊ တို႕ ညႊန္႕၀င္း တို႕ ေခတ္က ရုပ္ရွင္ဒါရိုက္တာၾကီးပါ။
ေနတာကေတာ႕ လက္ပံတန္းမွာပါပဲ။ ရန္ကုန္ တက္လာရင္ ေျမာက္ဥကၠလာမွာေနပါတယ္။လူရြတ္လူေနာက္ၾကီးေပါ႔။
သူက သူ႕ မိန္းမ ကို ဆို ` အေစာ တို႕ စိတ္ေကာက္ျပင္းထန္ပံုကေတာ႕ စံပါပဲ။ ငါ႔ စိုက္ခင္းထဲ တစ္ရက္ သူလိုက္လာတာ ငါ႔ ဗူးစင္ေပၚက ဗူးသီးေတြ ဒီေန႕ အထိ ေကြးေကြးေတြပဲ သီးေတာ႕တာသာၾကည္႕´
အဲလို စ တာပါ။ေျပာလည္းေျပာစရာ။ ဖြားေစာ စိတ္ေကာက္တတ္တာလည္း အမ်ိဳးထဲမွာ လက္မွတ္ရတယ္။
သူ ကက် စိတ္မရွည္တာပါ။ စိိတ္မရွည္ပံုမ်ား တစ္ခါက ရန္ကုန္ကေန လက္ပံတန္းျပန္လာတာ လမ္းမွာ ရထားေပၚမွာဒဏ္ရိုက္ခံရပါေရာလား။ ျဖစ္ပံုက ဒီလိုပါ။ လက္ပံတန္းဘူတာ၀င္ကာနီး လမ္းခုလတ္မွာ အေရးေပၚဘဲလ္ ကို နွိပ္မွဳေလ။ အေရးေပၚဘဲလ္ ျမည္တယ္ ဆိုေတာ႕ ရထားတစ္စီးလံုး ရုတ္ရုတ္သဲသဲ ျဖစ္ျပီး ရထား ၀န္ထမ္းအရာရွိေတြလည္းေရာက္လာပါေရာတဲ႕။ဟုတ္တယ္ေလ။ဒီဘဲလ္ က အေၾကာင္းၾကီးၾကီးမရွိပဲ မႏွိပ္ရဘူးကိုး။ဒီေတာ႕ ဘာလို႕မ်ားနွိပ္တာပါလိမ္႔ေပါ႔။

သူက ေအးေဆးပါပဲ ။ျပန္ေျဖတာက။ သူ႕ အိမ္ ကို ျမင္ေနရျပီတဲ႕။ ဘူတာထိလိုက္ေနရင္ ျပန္လာေနရဦးမယ္ ..။ၾကာလို႔ တဲ႔။ ခု လိုရထားရပ္လိုက္ေတာ႕ ဆင္းလိုက္လို႕ ရတာေပါ႔ တဲ႕ ဆိုျပီး ဆင္းမယ္ လုပ္ပါေရာ..။

တကယ္တမ္းကေတာ႕ ခ်က္ခ်င္းမဆင္းရတဲ႕ အျပင္ ကံေကာင္းလို႕ ဂတ္ မေရာက္တာ။ အဲလို ဆိုးတာ။
ေနာက္တစ္ခု က ရန္ကုန္မွာ ..။ ဘတ္စ္ကားေပၚမွာ ။ခါးပိုက္ႏွိဳက္ ကို ေနာက္တာပါ။ လန္႕သြားလား။ ခါးပိုက္နွိဳက္ ကို ဘယ္လို ေနာက္လဲ ဆိုျပီး။ ေျပာျပမယ္။

ကားေပၚမွာ ခါးပိုက္ႏွိဳက္ က သူ႕ နားကို မေယာင္မလည္ လုပ္ေနကတည္းက သူ က သိတယ္။သူ႕တိုက္ပံုအိတ္ကပ္ ကို ႏွိဳက္ေနတာလည္းသိတယ္။အသာေလးလႊတ္ေပးထားတယ္တဲ႕။ေနာက္ ခါးပိုက္ႏွိဳက္လည္း လိုခ်င္တာရေတာ႕ သူ႕နားက ခြာျပီး တျခားေနရာ ကို တိုးသြားတယ္တဲ႕။ျပီးလည္းျပီးေရာ ..ခါးပိုက္နွိဳက္ က သူ႕လက္ထဲကို ငံု႕ၾကည္႕ေတာ႕ သတင္းစာၾကီးျဖစ္ေနပါေရာ ..။ သူ႕ ဆီက ရသြားတဲ႕ ေငြေတြကို ေရၾကည္႕မယ္ဆိုျပီး ေခါင္းေလးငံု႕ ၊ေဘးဘီၾကည္႕နဲ႕မ်က္ႏွာကေလးက ျဖစ္သြားပံုမ်ား ဆိုျပီး ေျပာ ေျပာျပီး ရယ္လိုက္တာ ...။ဟုတ္တယ္ေလ။ သူ႕ခမ်ာလည္း ကမန္းကတမ္းဆိုေတာ႕ ဘယ္ေသခ်ာသိမလဲေနာ႕.....။

အဲဒီ႕တုန္းက သူ က ဘိုင္ပ်က္ေနလို႕၊လက္ထဲက သတင္းစာၾကီးကိုင္ရတာ လည္းရွဳပ္တယ္ ဆိုျပီး ..အိတ္ထဲ ေခါက္ထည္႕ ထားတာတဲ႕။ဒါေၾကာင္႕ယူတာသိ သိနဲ႕ ျငိမ္ခံေနတာေပါ႔တဲ႕။

ဟင္း ....မနိုင္ဘူးေနာ္။

ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ႕ ကြ်န္မရဲ႕ ဂရိတ္မဟာ အဖြားအရင္းေပါ႔။`ျမ´ ဆိုတဲ႕ နာမည္ က သူ႕ဆီက ယူထားတာေလ။ကြ်န္မ အေမရဲ႕ အေမ၊ကြ်န္မတို႕ အဖြားမိုလို႕ `ေမဖြား´ လို႕ ေခၚၾကပါတယ္။အသက္ က (၇၀)ေက်ာ္ရံုေလးေပမယ္႔ ပင္ပန္းခဲ႕တဲ႕ ဘ၀ဒဏ္ေတြရယ္၊ ခ်စ္ရတဲ႕ ခင္ပြန္းနဲ႕ အစ္မ တို႕ တျပိဳင္နက္ထဲ တိမ္းပါး သြားတာေတြရယ္ ေပါင္းျပီး သူ က သူငယ္ျပန္ခ်င္ေနပါျပီ။ဒီေတာ႕ စိတ္မခ်တဲ႕ သားသမီးေတြ က ရန္ကုန္မွာ လာေနဖို႕ ေျပာတာကို လက္မခံခ်င္ပဲ လိုက္လာေနရလို႕ အေတာ္ မေက်နပ္ပါ။

`ငါ႔ အိမ္မွာသာ ငါေနရင္ ျခံထြက္ ဆူးပုတ္္ခက္ကေလးေတြ ျဖတ္ေရာင္းျပီး ငါ႔ ပင္စင္လစာေလးနဲ႕ေပါင္းစားရင္ေကာင္းေကာင္းေနနိုင္ပါတယ္ေအ..´

သူေျပာတဲ႕ ဆူးပုတ္ခက္ဆိုတာ ေရေလာင္းမယ္႕သူ မရွိလို႕ ခု ဆို တစ္ပင္လံုးေပါင္းလို႕ ငါးခက္ရေတာင္ကံေကာင္း၊ ပင္စင္လစာ ကလည္း တစ္ခါက သူထုတ္တာ သံုးေထာင္ရတာေတြ႔ဖူးတယ္။ဒါေတာင္ ၆လစာလား၊တစ္လစာလားမေသခ်ာဘူး။ဒါေပမယ္႕ အဖြားကေလာက္တယ္ဆိုတာခ်ည္းပဲ ဇြတ္ေျပာျပီး ျပန္မယ္ ခ်ည္း လုပ္ေနေတာ႕ တာ ေန႕တိုင္းပါပဲ။ျပီးေတာ႕ သူ႕ အိမ္ၾကီးထဲမွာ တစ္ေယာက္ထဲ၊အေဖာ္မရွိဘာမရွိ သူဘယ္လိုေနမလဲ။နယ္ျမိဳ႕ ဆိုတာ မီးလာတဲ႕ ရက္ ကလည္း ခပ္ရွားရွားေလ။
ဒီေတာ႕ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ေသာၾကာေန႕ညေနဆို ျပန္ပို႕ ။တနလာၤ မနက္ ဆို အားလံုးျပန္လာဆိုတဲ႕ အစီအစဥ္အတိုင္း လုပ္တာ သူက ေက်နပ္သြားပါတယ္။ခက္တာက သူ႕ ဦးေနွာက္ မွတ္ဥာဏ္အား။ထင္ရာျမင္ရာစြဲတာေလးေတြ။အဲဒီ႕ေတာ႕ တနလၤာ မနက္ ျပန္ေရာက္ တဲ႔ အထိ အိုေက။ အဂၤါ ေန႔လည္ ဆုိ အထုတ္ေတြ ထုတ္ေနျပီ။ ဒီေန႕ ေသာၾကာေလ။ ျပန္မယ္ဆိုျပီး ရစ္ေရာ ဗ်ာ။

စကားတစ္ခြန္းကို သူ႕ေရွ႕မွာေျပာရင္ အေရွ႕ပိုင္းေတြကို ပဲ မွတ္မိတယ္။တခါတေလ သူေပးတဲ႕ သတင္းအခ်က္အလက္အမွားေတြ ကို သားသမီးေတြက တကယ္ထင္ျပီး ဟာသေတြ ျဖစ္ရေသးတယ္။ ကြ်န္မ ဥိးေလးအငယ္က အရင္ က နိုင္ငံျခားေတြဘာေတြ သြားခဲ႔တာ ကို ပဲ စိတ္စြဲျပီး ဦးေလး အျပင္ထြက္သြားတိုင္း အိမ္ကို လာတဲ႕ သူေတြ ကို ..
ဟဲ႕ ကို ငယ္ေတာ႕ ဒီေန႔ပဲ သြားတယ္ေလ..။ငါလည္းေျပာသြားတယ္ ..အေမစိတ္ခ်ပါတဲ႕။

အစေတာ႕ အိမ္လာတဲ႕ ဧည္႕သည္ေတြက အထာမသိေတာ႕
ဟယ္ ဟုတ္လား..ကိုငယ္သြားျပီလား ေပါ႔..။ေနာက္ေတာ႕ အဖြားအေၾကာင္းသိေတာ႕ ဘာမဆို ကြ်န္မ တို႕ ကို လာလာေမးျပိး မွ ယံုရဲေတာ႕တာ။

ကြ်န္မ မလာခင္ မွာအေျခအေန က ပိုဆိုးလာတယ္။ တစ္ေန႕ေတာ႕ ထူးထူးဆန္းဆန္းေျပာလာပါတယ္။အဲဒီ႕စကားကို ၾကားေတာ႕ ကြ်န္မ အေဒၚက အေမ အဲဒါ ကို ဘယ္သူ႕ မွ ျပန္မေျပာနဲ႔ေနာ္လို႕ေတာင္ နွုတ္ပိတ္ထားရတယ္။

သူေျပာတာၾကည္႕ေလ..။
အဖိုးက သူ႕ ကို ေမာင္ လို႕ ေခၚမွ ၾကိဳက္သတဲ႕ ။ကဲ..။ကြ်န္မ သိသေလာက္ေတာ႕ အဖိုးက အဲဒီ႕ေလာက္မ ၾကဴတတ္ပါဘူးလို႕မ်ား သြားေျပာရင္လည္း မိုးမီးေလာင္မယ္။အသာေလးေနေပးလိုက္ရတယ္။


ခုေတာ႕ ေနာက္ဆံုး ျမေရလ်ဥ္ ကိြဳင္တက္ေနျပီ။
အဖြားပဲေပါ႔။ ကြ်န္မ အေမ ဆီဖုန္းဆက္ျပီး ဟိုေန႕ က ေျပာလိုက္တာ။ခု ..ကြ်န္မကို အိမ္က ၀ိုင္းက်ပ္ေနျပီေလ.။


ေျပာတာကလည္းၾကည္႕ ...

` ညည္းသမီး ငါ႕ ဆီဖုန္းဆက္တယ္ မိေပါက္ ..သူ အိမ္ေထာင္ျပဳပါရေစတဲ႕ .အဲ႔ဒါဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ´


ရုပ္တည္ၾကီးနဲ႕ ေျပာတာေနာ္....ဟင္႕။......။


..........................................................................................


( အဖိုးအဖြားမ်ားအားလံုးကို သတိရလို႕ ေရးပါတယ္။သက္ပိုင္သူ၊ူပိုင္ျဖိဳးကို၊ ဖိုးသၾကၤန္ နဲ႕ တလႏြန္ ေရ..နင္တို႕ အလွည္႕ပဲေဟ႕)